o rasie

Charakter rasy ragdoll

Ragdoll jest kotem o spokojnym, przyjacielskim i zrównoważonym temperamencie. Ma nieco flegmatyczny, łagodny charakter. Jest duży, ale niezwykle uczuciowy i spokojny. Ragdoll lubi zabawę, ale nie wykazuje tendencji do przewracania domu do góry nogami. Nie jest specjalnie skoczny – przeważnie woli spacerować po ziemi, niż wspinać się na wysokości. Jest również znany z tego, że od drapania mebli woli swój drapak. Takie połączenie maluje portret idealnego kota rodzinnego.

Ragdoll mocno zżywa się ze swoim opiekunem, ciągle poszukuje z nim kontaktu i chętnie towarzyszy mu przez cały dzień, chodząc przy nodze jak pies. Nie bywa jednak zbyt natrętny, a o swojej obecności przypomina jedynie cichym i delikatnym głosem. Jest oddany i kochający, a przy tym zbytnio się nie narzuca.

Doskonale nadaje się dla rodzin z dziećmi oraz do domów, gdzie są już inne zwierzęta. Jest niekonfliktowy, dobrze czuje się zarówno wśród innych kotów, jak i w towarzystwie psa. Kot ragdoll lubi pieszczoty i akceptuje nawet najbardziej wymyślne zabawy. Ma wyjątkowo duże pokłady cierpliwości. Mówi się, że ragdoll to wieczny kociak, gdyż zamiłowanie do zabawy nie mija mu z wiekiem.

Ragdoll jest bardzo inteligentny, radosny i ciekawski. Wszystkie zmiany w otoczeniu przyjmuje z typowym dla siebie stoickim spokojem. Jest typem domatora, ale lubi też od czasu do czasu wyjść na zewnątrz. Łatwo przychodzi mu nauka chodzenia na smyczy; ragdoll może spędzać czas w wolierze lub na zabezpieczonym siatką balkonie.

Wzięty na ręce ragdoll całkowicie się odpręża i bezwładnie zwisa. Ragdoll to po angielsku po prostu „szmaciana lalka” (stąd wzięła się nazwa rasy). Naukowcom nie udało się dotąd ustalić, z czego wynika jego niezwykła bezwładność. Najprawdopodobniej odziedziczył ją po łagodnych i spokojnych przodkach, a potem została utrwalona w populacji ragdolli dzięki odpowiedniej selekcji. Osobniki o takich cechach rodzą się czasami również bez żadnych zabiegów hodowlanych

Wady i zalety rasy ragdoll

Wady

źle znosi samotność
miewa skłonności do tycia, należy pilnować jego diety
jest bardzo ufny – nigdy nie powinno się go wypuszczać bez nadzoru

Zalety

łagodny, przymilny, lubi być brany na kolana i pozwaa się nosić na rękach
jest odpowiedni dla początkującego kociarza, seniora, a także dla rodzin z dziećmi
lubi towarzystwo innych zwierząt w domu
jego sierść jest łatwa w pielęgnacji
jest domatorem, świetnie odnajdzie się w domu niewychodzącym
jest długowieczny – przedstawiciele tej rasy dożywają nawet do 18 lat
Żywienie

Ragdoll, podobnie jak inne koty, powinien być żywiony wysokiej jakości pokarmem, gotowym lub naturalnym typu BARF. Nie poleca się podawania temu kotu przez cały czas wyłącznie suchej karmy. Koty kastrowane i sterylizowane powinny otrzymywać specjalny pokarm dla kastratów. Należy dbać o ilość kalorii, ponieważ ragdoll może łatwo tyć.

Pielęgnacja

Szata ragdolla jest łatwa w pielęgnacji – włos się nie kołtuni i nie filcuje, z wyjątkiem strefy za uszami. Trzeba więc szczególnie zadbać o te miejsca. Resztę okrywy włosowej wystarczy wyczesać raz na tydzień. U ragdolla sprawdzamy też uszy i przycinamy pazury.

Wzorzec rasy ragdoll

Kot ragdoll – Koty półdługowłose – II kat. wg FIFe

kod EMS: RAG

Pochodzenie: Stany Zjednoczone
Charakter: cichy, delikatny, przyjacielski, kochający i oddany opiekunowi.
Aktywność: spokojny, nieco flegmatyczny, zrównoważony, unika wysokości.
Wielkość: duży, masywny.
Waga: 4,5-10 kg
Tułów: silny, ciężki długi, dobrze umięśniony, o grubym kośćcu, z szeroką klatką piersiową – u dorosłego kota barki są tej samej szerokości co zad.
Kształt głowy: kształt szerokiego trójkąta; czoło spłaszcza się w stronę sklepienia czaszki, podbródek jest silny i zaokrąglony.
Uszy: szerokie u podstawy, lekko pochylone do przodu, z wyraźnymi pędzelkami.
Oczy: łagodne, duże, owalne, dość szeroko osadzone, zawsze intensywnie niebieskie.
Nos: prosty, ma jedynie lekkie zagłębienie u nasady.
Ogon: dość długi, dobrze owłosiony, lekko wygięty i zwężony na końcu.
Kończyny: średniej długości, tylne odrobinę dłuższe od przednich, co sprawia, że zad nieco góruje nad resztą ciała; stopy duże, okrągłe, z kępkami włosów między palcami.
Sierść: półdługa, gęsta, jedwabista, z połyskiem; występuje miękki i niewielki podszerstek, a dzięki temu brak tendencji do linienia i kołtunienia.
Maść: dopuszczalne kolory różnią się w zależności od organizacji, ale zawsze są w odmianach barwnych point; najpopularniejsze to ciemnobrązowy (seal) oraz niebieski. Występują także czekoladowy, liliowy; niektóre stowarzyszenia uznają również oznaki kremowe, rude i szylkretowe. Uznane odmiany barwne typu point (ciemniejsze na masce, uszach, ogonie i nogach), point bicolour z białą odwróconą literą V na twarzy, białymi łapami i brzuchem, oraz point mitted (umaszczenie charakterystyczne tylko dla kotów ragdoll: biały podbródek z białą kreską na twarzy, lub bez niej, białe „rękawiczki”, „skarpetki”, biały nieprzerwany pas od brody przez brzuch do nasady ogona).

Ciekawostki o rasie ragdoll

Kocięta rasy ragdoll po urodzeniu są całkowicie białe. Dopiero gdy mają 10 dni, na ich sierści pojawiają się pierwsze charakterystyczne wzory. Swoją ostateczną formę umaszczenie osiąga dopiero gdy kot ma od 2 do 3 lat.

Intensywność wybarwienia ragdolla zależy od temperatury, w jakiej przebywa. Ragdolle przebywające przez dłuższy czas w ciepłych pomieszczeniach wyraźnie jaśnieją, natomiast w pomieszczeniach o niższej temperaturze lub u kotów wychodzących zimą na zewnątrz sierść może ściemnieć.
Ragdoll jest jednym z największych i najcięższych kotów domowych (samce potrafią ważyć aż do 10 kg, a swoją pełną masę osiągają w wieku dopiero około 4 lat). Rasa ta długo rośnie i dojrzewa. Pełny rozwój fizyczny ragdoll osiąga w wieku 3 lat.

Niekiedy można spotkać się z opinią, jakoby ragdoll był odporny na ból. Absolutnie nie jest to prawdą. Ma jedynie nieco spóźnione reakcje na bodźce bólowe. Niektórzy hodowcy starają się nie promować tej cechy w hodowli, wychodząc ze słusznego założenia, że nie jest to dobre dla kotów.